Głęboko w lesie Matesa. W miejscu gdzie nigdy nikt nie dociera. Stoi wielkie, stare drzewo, a na nim mieści się coś w podobie gniazda.
Nie można podejść bliżej drzewa, ponieważ tajemnicza siła (bariera energetyczna) odpycha każdego, kto to uczyni.
Lacri rzadko tu przebywa. Traktuje to miejsce bardziej jak składzik, niż jak dom. Wnętrze domu zarzucone jest różnorakimi przedmiotami, przez które ledwo co widać podłogę.
Jak dotąd Lacri wpuściła tu tylko Spectrę.

http://www.theedendistrict.pun.pl/viewt … ?id=72&p=9

- Po imieniu? Nio mniejsza z tym. - Przygląda mu sie uważnie. - Wiem! - Zawołała i pociągnęła Amarego do gniazda. - Chodź Yuki!

- Słucham.?!  Gdzie mnie ciągniesz podstępna sroko.?! - Zirytował się.

Wszedł za nimi-Dzień pełen wrazen-teraz zauwazyl ze zabraklo kapelusza od stroju. Zciągnął peleryne Amar'ego i oddał-Dziękuje-usmiechnal sie.

- Do domu uparty cośu. - Wepchnęła go do środka i podeszła do szafki z której wzięła apteczkę.

- Nie masz za co. - Wziął pelerynę i rzucił ją gdzieś w kąt. - Jak chcesz to ją sobie weź, jest z niepalnego materiału, więc może się przyda. - Odetchnął głęboko, i zaczął się uspokajać. Dopiero teraz poczuł jak dużo dymu się nałykał. Gdy zakaszlnął z jego ust wyleciała sadza. - Okropieństwo.. - Skrzywił się.

Nalała wody do szklani po podała Amaremu. - Trzymaj. Tym popijesz tabletki. - Podała mu lek. - To środek uspokajający.

Ziewnal leniwie-panstwo wybacza ale ja juz mam dosc jak na dzis.-Ułożył się wygodnie na pelerynie.-Dobranoc.-zasnął od razu jak dziecko.

Spojrzał na nią spod swojej grzywki. - Nie będę łykał jakichś leków. Samo przejdzie. - Kaszlnął i znów z jego ust wyleciała sadza. - Wybacz, ale okropnie boli mnie głowa. Usiadł pod przeciwną ścianą i ułożył głowę na dłoni. - Odpocznij sroko.

- Dobranoc Yuki. - Uśmiechnęła się i popatrzyła na drugiego z przyjaciół. - Skoro tak mówisz...  - Usiadła obok niego z nieco smutną minką - Martwię się o ciebie, to wszystko.

Obudził się po kilku godzinach. Rozejrzał się zdezorientowany. Nie pamiętał o tym miejscu.. Co ja mówię, nie pamiętał co się wczoraj działo. Poranek jak poranek. Po chwili zauważył brązowowłosą dziewczynę. Wydawało mu się, że skądś ją zna. Wyciągnął z kieszeni notes, w którym było kilka zapisanych kartek z danymi jakichś ludzi i ich zdjęciami. Od razu zauważył na zdjęciu dziewczynę siedzącą obok niego. - Alice Lacrimosa, lat 17, złodziejka, srok.. - Przeczytał cicho i na nią spojrzał. - ..jako pierwsza zaprzyjaźniła się ze mną. Miło. - Wrócił do czytania. Pisało tam, kim on jest, gdzie mieszka, jak tam dojść.. Wszystko.

Zmrużyła oczy, a raczej oko i powoli zaczęła je przecierać. Rozciągnęła się i nieprzytomnym wzrokiem zaczęła wodzić po pomieszczeniu. Dziś o dziwo panował tu "porządek". Było widać podłogę, a to jest duże osiągnięcie w jej wypadku. Leżały sterty różnych rzeczy, ale były uporządkowane i równe. W kącie dostrzegła poruszający się biały ogon z przyczepionym dzwoneczkiem. - Yuki... - Uśmiechnęła się nieprzytomnie i spojrzała w bok. - O! Amary, też jesteś. - Potrząsnęła głową, żeby trochę się rozbudzić. - Wczoraj było ciekawie, ale pewnie nie wiele pamiętasz. - Wyszczerzyła ząbki do przyjaciela.

Zamknął notes i pośpiesznie schował go do kieszeni. - Dzień dobry, panienko Lacri. Jak się panienka czuje po.. po tym co się stało dzisiejszej nocy..? - Uśmiechnął się, i kaszlnął. Resztki sadzy. - Co..? Panienko, co się działo dzisiejszej nocy.? Niestety, nic jak zwykle nie pamiętam.

- Co ja mówiłam o "panience". - Pacnęła go lekko w głowę, ale się uśmiechnęła. - Hm, co się wczoraj działo... Tak dużo, że trudno opisać. - Zaśmiała się. - Byliśmy na przyjęciu i tak jakoś zatrzasnęliśmy, się w bibliotece, ale wyjąłeś swoją katane i rozwaliłeś nią drzwi. Później przez okno weszły dziewczyny i podpaliły książki. Zaczęliśmy uciekać... Ty wróciłeś po książkę. Em... - Myśli co dalej powiedzieć. -  Dom zaczął się walić, a ja ratowałam ciasto czekoladowe, ale ostatecznie je porzuciłam, bo przyjechała milicja i żebyście z Yukim nie wpadli złapałam was i przyniosłam do mojego domu/magazynu. Hm... Z grubsza to tyle. A, no trochę dziwnie się zachowywałeś i wyrywałeś się, żeby wrócić i przypuszczam, zabić żandarmów. Nio, ale chyba już ci lepiej. - Uśmiechnęła się rezolutnie do przyjaciela.

- Użyłem przy was mojej katany..? To źle, bardzo źle.. - Ukrył twarz w dłoniach. - I mówisz, że chciałem ich zabić..? Czyli widziałaś szaleństwo w moich oczach..? Źle, źle, źle.. Ale.. Nie skrzywdziłem nikogo, prawda.?

- Nie, nie dopuściłabym do tego. - Powiedziała stanowczo kładąc chłopakowi rękę na ramieniu, po czym przekręciła główkę na bok jak pies. - Ale... Dlaczego to niedobrze?

- Niedobrze..? To tragiczne.! Gdy włącza się mój "mod" nie mam nad sobą kontroli. Jestem jakby.. innym człowiekiem. Potworem. Nie mam zahamowań by skrzywdzić bliskich mi ludzi. Kiedyś.. nadużyłem mojego modu.. Wymordowałem całą wioskę, więc rząd wyczyścił mi pamięć. Byłem na tyle przezorny, że spisywałem każdy dzień z mojego życia, jakbym.. Jakbym wiedział, że kiedyś to się stanie. Tylko dzięki temu znam moją przeszłość.. - Załamał się. - Lacri.. Ja.. nie powinienem tego mówić. Zatrzymaj to dla siebie, dobrze..? - Spojrzał na nią załzawionymi oczami. - Nie chcę, by ktoś jeszcze wiedział, jakim potworem jestem..

Obudził się słysząc rozmowe Amary'ego i Lacri. Nie chiał przeszkadzac wiec siedzial cicho przysluchujac sie rozmowie. Był wczoraj zbyt zmeczony na "podziwianie" domu Lacri wiec teraz dopiero rozgladal sie po pomieszczeniu

Zauważył  że Yuki się obudził, więc szybko wytarł oczy i uśmiechnął się do niego. - Dzień dobrzy, Yu~ki. Jak się spało, paniczu.?

Przytuliła chłopaka. - Nie martw się. Jestem paplą, ale sekretów nie zdradzam. O! Yuki, obudziłeś się. - Zawołała wesoło spoglądając na przyjaciela.

-Bardzo wygodnie-odwzajemnil usmiech.-czuje sie jakbym odpoczywal co najmniej tydzien.-zasmial sie lekko pod nosem, ukrywajac zaklopotanie.

- To chyba reakcja na nasze nocne zabawy, cóż.. - Wstał, i otrzepał się. - Chyba powinienem już iść. Niegrzeczne jest, by narzucać się damie. - Uśmiechnął się do Lacri.

- Nie nio, spoko. Jak dla mnie możecie zostać... - Chwila ciszy. - Nie wygadacie nikomu gdzie mieszkam? Poza Spectrą jeszcze nikogo tu nie było.

-Jesli taka jest twoja wola to nikomu nie powiem-usmiechnal sie. Wstal z peleryny i ja wytrzepal.

Skinął głową. - I tak nie będę pamiętał gdzie mieszkasz, także.. O mnie się nie martw. - Zaśmiał się zażenowany. - Ale, skoro już tu jestem.. - Spojrzał na Yukiego. - Mógłbyś zapisać mi swoje dane..? Chciałbym Cię zapamiętać. - Wyciągnął z kieszeni notes i podał mu go.

Wziął notes i zapisuje.-O prosze-usmiechnal sie.-I po raz kolejny dziekuje za peleryne.

Zabrał notes z powrotem i schował go do kieszeni. - Nie masz za co dziękować, to odruch. - Uśmiechnął się. - Yuki, gdy przeczytasz tamtą bajkę.. Opowiesz mi o czym jest.? Mimo tego że jej nie zapamiętam.. - Zaśmiał się.

-Oczywiscie. Kiedy tylko ja przeczytam, opowiem Ci gdy tylko bedziesz chcial.-wyszczerzyl sie.

(trzeba bedzie wymyslec opowiadanie o sroce xDD)

- Dziękuję. - Wciąż się uśmiecha. - Tak więc.. chyba na mnie pora~? - Rozejrzał się. - Do zobaczenia panienko Lacri, paniczu Yuki. - Skłonił się lekko, i czym prędzej opuścił dom sroki.

(Żaden problem, jakoś się wymyśli 8D)

-Ja tez sie bede zbierac-spojrzal na Lacri.-Nastepnym razem jak nawiedze twoj dom postaram sie przyniesc ciasto czekoladowe.

- He? - Szukała czegoś w jednej ze stert. - A nio dobra. Ty i ciasto czekoladowe jesteście zawsze mile widziani. - Wyszczerzyła ząbki. - A nio i ja też chcę posłuchać bajki. Już jej nie pamiętam, ale wiem, że była faja.