Podczas nocy haloweenowej wszyscy zdoÂłali uciec, wszyscy poza Janis, ktĂłrej tym razem nie udaÂło siĂŞ tak zwinnie jak za poprzednimi piĂŞĂŚdziesiĂŞcioma razami, przeskoczyĂŚ przez ogrodzenie i mimo jej wieloletniej kariery kryminalnej zostaÂła schwytana, nie po raz pierwszy z resztÂą.
  Wbrew pozorom jej schwytanie nie poszÂło policjantom z lekkoÂściÂą, otó¿ nogawka jej spodni zahaczyÂła siĂŞ doœÌ porzÂądnie o dÂługi wystajÂący drut, na domiar zÂłego okrĂŞcajÂąc siĂŞ wokó³ i podwĂłjnie wbijajÂąc w jego wystajÂącÂą koĂącĂłwkĂŞ. DwĂłjka zakÂłopotanych policjantĂłw potruchtaÂła w kierunku przylgniĂŞtej do pÂłota Janis. Dom wci¹¿ pÂłon¹³ gdzieÂś na horyzoncie, uporczywie gaszony przez straÂż poÂżarnÂą.
- CiepÂło dziÂś co? - rzekÂła dziewczyna z szyderczym uÂśmiechem, usiÂłujÂąc wyszarpaĂŚ kostkĂŞ z uÂścisku jej zaplÂątanych dÂżinsĂłw.
- Bo¿e...Znowu? - stêkn¹³ jeden z policjantów - Który to ju¿ raz w tym miesi¹cu?
- Bêdzie z dziesi¹ty - odparowa³a Janis prêdko, wci¹¿ mocuj¹c siê z w³asn¹ nog¹.
- Grozi ci ju¿ co najmniej do¿ywocie - drugi wyci¹gn¹³ pistolet, celuj¹c w stopê dziewczyny - Rêce na kark.
- Panowie! Po co te nerwy? - poczuÂła jak po jej czole spÂływajÂą ciepÂłe krople potu, uniosÂła rĂŞce w gĂłrĂŞ.
- Dalej. Idziemy. - powiedzia³ oschle pierwszy z oficerów - Lepiej módl siê, ¿eby nikogo tam w œrodku nie znaleŸli, bo jak znajd¹, to Bóg mi œwiadkiem, ka¿ê zgotowaÌ ci takie piek³o, ¿e siê nawet po œmierci nie pozbierasz.
Janis pociÂągnĂŞÂła silniej za nogawkĂŞ. Policjant trzymaÂł juÂż pistolet na wysokoÂści piersi, lufÂą wskazujÂąc jej szyjĂŞ.
- Szybciej! - wrzasn¹³.
Dziewczyna wyprostowaÂła siĂŞ, a na jej pobladÂłej twarzy pojawiÂł siĂŞ typowy dla Janis uÂśmiech.
- Szybciej bêdzie jeœli dostanê c¹¿ki.
- Zamknij siê! - policjant wskaza³ broni¹ na towarzysza, potem na jej nogê, tamten wrêcz rzuci³ siê na kostkê Janis i zamaszystymi ruchami pocz¹³ z ogromnym wysi³kiem rozrywaÌ gruby denim, pomagaj¹c sobie ostrym kawa³kiem klucza od kajdanek. Po bardzo d³ugiej chwili uda³o mu siê rozpruÌ materia³, w miêdzyczasie jego kolega zaku³ Janis i da³ znaÌ kierowcom policyjnego vana.
- WiĂŞzienie dla mĂŞÂżczyzn. SpĂŞdzisz w tej dziurze resztĂŞ Âżycia - powiedziaÂł.
NiedÂługo potem Janis siedziaÂła juÂż za kratami.

Z podkr¹¿onymi oczami, zamglonym wzrokiem, ca³¹ twarz¹ umorusan¹ czarnym smarem, w brudnych ubraniach, nie zmienianych chyba od kilku dni, Inca podrepta³a do drzwi. By³a nie tyle zdziwiona, co ledwo przytomna. Jeszcze kilka godzin temu pracowa³a nieprzerwanie nad wa¿nym zamówieniem, które mia³o byÌ gotowe 'na wczoraj', ale by³a tak zmêczona, ¿e zasnê³a w trakcie pracy. Po niespokojnym œnie, który zdawa³ jej siê trwaÌ ledwie sekundy, obudzi³o j¹ g³oœne pukanie do drzwi.
OtworzyÂła drzwi i zobaczyÂła w nich Nube.
Inca powoli budziÂła siĂŞ z sennego otĂŞpienia, a Âłomotanie w gÂłowie zdawaÂło siĂŞ zanikaĂŚ. Po chwili gapienia siĂŞ zmruÂżonymi oczami w twarz goÂścia w koĂącu udaÂło jej siĂŞ zapytaĂŚ, ziewajÂąc:
- Ta-aak?

-Musisz mi pomĂłc.-powiedziaÂła szybko i minĂŞÂła zaspanÂą dziewczynĂŞ w progu- Wybacz, ale nie moÂżemy o tym mĂłwiĂŚ na ulicy. - wytÂłumaczyÂła poÂśpiesznie Nube, widzÂąc lekkie nie zadowolenie Inci. StanĂŞÂła na kawaÂłek za niÂą i sprĂłbowaÂła zebraĂŚ myÂśli. Co miaÂła jej powiedzieĂŚ, Âże wÂłamiÂą siĂŞ do wiĂŞzienia?! BrzmiaÂło to co najmniej komicznie. PoprawiÂła maskĂŞ na twarzy i zaczĂŞÂła powoli i spokojnie mĂłwiĂŚ:
-Zacznê od pocz¹tku. Janis zosta³a aresztowana i umieszczona chyba na sta³e w wiêzieniu. Nie wiem wiele, nawet nie wiem, gdzie dok³adnie mo¿e ona byÌ... Jedno jest pewne. Musimy j¹ wyci¹gn¹Ì! - ostatnie s³owa wypowiedzia³a z niespotykan¹ u niej stanowczoœci¹ i si³¹. Spojrza³a niecierpliwie na dziewczynê, boj¹c siê,¿e ta j¹ wyœmieje, co chyba Inca zauwa¿y³a.

-Heh, nie ma czegoÂś takiego jak "doÂżywocie". - chÂłopak nie wiadomo w ktĂłrym momencie dostaÂł siĂŞ do mieszkania. StaÂł oparty w cieniu o ÂścianĂŞ. - SÂą tylko miejsca, z ktĂłrych da siĂŞ Âłatwo lub bez problemu uciec.